22:00 / 14 Oktyabr 2022

Səni sevdiyimə inanmayırsan? - Məmməd Arazın şeirləri

5745

Bu gün xalq şairi Məmməd Arazın doğum günüdür.

Məmməd Araz 1933-cü il oktyabr ayının 14-də Şahbuz rayonunun Nursu kəndində anadan olub. Burada orta məktəbi bitirdikdən sonra Azərbaycan Pedaqoji İnstitutunda təhsil alıb. Tələbəlik illərində institutda yazıçı İsmayıl Şıxlının rəhbərlik etdiyi ədəbiyyat dərnəyinin məşğələlərində fəal iştirak edib. Burada bəyənilən "Yanın, işıqlarım" şeiri 1952-ci ildə çap edilib. 1954-cü ildə ali təhsilini başa vuran Məmməd Araz əmək fəaliyyətinə doğma kəndindəki orta məktəbdə müəllimliklə başlayıb. Bakıya köçüb Azərbaycan Nazirlər Soveti yanında Baş Mətbuat İdarəsində müvəkkil işləyib.

1959-1961-ci illərdə Moskvada Yazıçılar İttifaqı nəzdindəki Ali ədəbiyyat kurslarının müdavimi olub. Sonra "Ulduz" jurnalının məsul katibi, "Ədəbiyyat və incəsənət" qəzetində, Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatında baş redaktorun müavini olub.

Bakupost.az "Gecə pıçıltıları" rubrikasında Məmməd Arazın şeirlərini təqdim edir:

Ötən günlər

Gəl daha tənəli sözlərdən əl çək,

Olub-keçənləri gətirmə yada.

Bəzən yarıkönül gülümsəyərək,

Hər sözü-söhbəti üzə vurma da...

Bu sorğu-suallar nəyə gərəkdir,

Gərək unutmağı bacara insan.

Canın dağ da olsa, əriyəcəkdir

Hər günün dərdini ürəyə yığsan...

(Ey qadın ürəyi, ey sirli dilbər,

Bir xəzan görməsin gülün, gülşənin!

Deyirəm, inamsız olduğun qədər

İnamın olaydı dünyada sənin...)

Fikirli görürəm səni hər axşam,

Məni eşqimizə yadmı sayırsan?

Bəlkə gözəlləri unudub tamam,

Səni sevdiyimə inanmayırsan?

Doğrudan ömrümdə faciə vardı,

Uydum gözəlliyə, uydum əzəllər;

Məni də zəhmətdən, işdən ayırdı

Zəhmətsiz gözəllər, işsiz gözəllər...

Alıb “oynatdıqca” qəlbimi onlar

Xəyalım, ilhamım yerində saydı.

Şersiz, nəğməsiz ötən bu anlar

Bir şair ömrünə yazılmayaydı...

Sonralar yandırıb-yaxır insanı

Ötəri əyləncə, ötəri həvəs.

İnan ki, ehtiras aldatmayanı

İnci də, kövhər də aldada bilməz.

Hələ də göynəyir ağrının yeri,

Vaxtında onları oda yaxmadım.

O qansız, duyğusuz daş ürəkləri

Vaxtında qoparıb daşa çaxmadım.

Vaxt oldu qapıldım nifrət hissinə,

Od alıb, alışdı qəlbimin başı.

Mərhəmət gətirdi könlümə yenə

Yalan sevgi nazı, saxta göz yaşı.

Hərdən düşündükcə o günləri mən,

Ürək də sinəmdə tufan qoparır.

Sevgilim, “min ilin dərdini bəzən

Bir anın sevinci yuyub aparır”.

Silinsin qəlbindən qəmlər, düyünlər,

Yüz ilin, min ilin sorağı kimi.

Ömrün budağından qopdu o günlər

Saralmış bir payız yarpağı kimi.

Gəl daha tənəli sözlərdən əl çək,

Olub-keçənləri gətirmə yada.

Bəzən yarıkönül gülümsəyərək,

Hər sözü-söhbəti üzə vurma da...

Gəl yenə söhbət aç saf eşqimizdən,

Tək səni ömrümün günəşi saydım.

Bəlkə də seçməzdim yaxşını pisdən

Həyat yollarında yanılmasaydım...

BİR SƏNİN EŞQİNLƏ...

Yenə varaqlandı könül kitabım