Lalə Azərtaşın yuduğu kişi ayaqları - Şərif Ağayarın yazısı...

Razılaşanlarla işimiz yox, razılaşmayanlara növbəti sual gəlir: bəs o suyu içmək necə, mümkündürmü?

Bu soxasoxda daha bir abstrakt iddia çıxır ortaya: ifadəni işlədib aləmi qarışdıran Lalə Azərtaş özü niyə keçmiş ərinin ayaqlarını yumur, suyunu içmir, ailəsindən ayrılırdı?!

Başqa bir sual da yorur beynimizi: madam xalqımızın dilində belə bir ifadə işlənir, bəs yerində olmayan nədir?

Niyə durduğumuz yerdə bu abstrakt boşluğun içinə düşmüşük?

Dilimizdə bu kəlmələr həm idiomatik ifadə, həm də mübaliğə kimi işlənir. Qafaları qarışdıran da budur. Əslində, bizim bütün xalq yaradıcılığı, klassik şeirlər, hətta modern şeir və nəsrimiz seksist ifadələr və situasiyalarla doludur. Yəni əsasən kişi mərkəzçidir və qadın mənsubluğu zaman-zaman aşağılanır. Bu yanaşma bizim arxetipimizə oturub. Bir məmləkətdə ki, arvad sözü təhqir kimi işlənir və cinsi akt qarşı tərəfi söymək vasitəsinə çevrilir belə şeylərə əsəbiləşmək məntiqsizlikdir.

Lakin insafən “ayağını yuyub suyunu içmək” idiom-mübaliğəsində cinsi diskriminasiya yoxdur, çünki eyni sözü kişiyə də söyləmək olar. Misal üçün, çox dəyərli bir xanımla ailə quran dostuna deyə bilərsən: “Get xanımının ayağını yu, suyunu iç!” Yəni onu çox sev, qədir-qiymətini bil.

Lakin söhbətin səngiyən vaxtı hamımız amansız bir boşluğun içinə düşdük.

Zira söhbət əvvəldən boş başlamışdı.

Sizi əmin edirəm, bundan sonra heç bir mücərrəd boşluğa düşməyəcəksiniz.